فرم ساخته شده ترتیبی از حجم های انباشته شده است.. نشیمن، ناهار خوری، اتاق خواب ها، فضاهای خانوادگی همگی به یک تراس باز متصل میشوند که مستقیماً یک رابطه آسان درون و بیرون را ایجاد می کند. تراس‌ها به فضاهای «خانوادگی» غیررسمی برای گردهم‌آیی تبدیل می‌شوند و تجربه زندگی در فضای باز را مهیامی‌کنند که با آب و هوای شادی که بنگلور وجود دارد تقویت می‌شود. این طرح به صورت مقطعی تعدیل شده است که در آن تراس های بالایی با باغ های سطح پایین مرتبط هستند که منجر به تشکیل تراس های آبشاری می شود.

 

این را می توان به عنوان ایده بالا رفتن از سطح زمین تا سطوح تراس نیز خواند. در داخل، ساختار فضایی حاصل از حجم‌های به هم پیوسته فرصت‌ها و ارتباطات جالبی را ایجاد می‌کند که به گرد هم آوردن خانواده چند نسلی کمک می‌کند و در عین حال به هر یک از آنها فضای مستقل خاص خود را می‌دهد.

در هر یک از سطوح، فضاهای بیرونی و تراس ها به گونه ای طراحی شده اند که تجربه زندگی را متنوع و فضای چند عملکردی را ایجاد کنند.

 

لایه بندی افقی بخشی از استراتژی گسترش فضای داخلی به بیرون به سمت افق و درگیر شدن پوشش گیاهی در این فضا است. برای ساکنان خانه، پیش‌زمینه، زمین میانی و پس‌زمینه دور (افق) دارای لایه‌های منظره‌ای هستند که گویی آرام و نرم خانه را به شهر متصل می‌کنند. مانند تکنیک اسفوماتو در نقاشی، پوشش گیاهی باعث نرمی نگاه از نزدیک به دور و فراتر می شود. از شهر به سمت خانه نگاه می کنیم، حجم های بزرگ کم شده با مقیاس های مختلف و عظمت افق باز مشاهده می شود.